اوتیسم یک اختلال واحد نیست بلکه طیف وسیعی از اختلالات پیچیده است که به صور مختلف بر کودکان تاثیر می گذارند.

اوتیسم بر توانایی های کودکان در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران تاثیر دارد. علت شناخته شده ای برای آن وجود ندارد، اما شیوع آن روز به روز در حال افزایش است. از سال ۲۰۱۶، شیوع اوتیسم به ۱ در ۶۸ نفر رسیده است و میزان شیوع در پسران ۱در ۴۴ پسر هست.

تشخیص زودهنگام آن اجازه می دهد تا بتوان با گفتاردرمانی و یا سایر برنامه های درمانی به بهبود زندگی کودکان کمک کرد. آگاهی از اوتیسم به دلایل بسیاری بسیار مهم است و مهم است بدانیم که اوتیسم نیازی به درمان ندارد. دلیل این آگاهی بخشی، کمک به جمع آوری وجوه برای “درمان” اوتیسم نیست، بلکه هدف این آگاهی بخشی تشخیص کودکان مبتلا در سنین پایینتر و فراهم کردن منابع حمایتی است. آگاهی از اوتیسم به منظور اطمینان از این مساله است که برنامه هایی برای حمایت از همه کودکان مبتلا به اوتیسم وجود داشته باشد، علاوه بر این، ایده پذیرش و قبول وی در میان همه را ترویج دهد.

کودکان مبتلا به اوتیسم نباید از فعالیتها کنار گذاشته شوند، زیرا آنها فقط مهارت های اجتماعی و توانایی های فکری متفاوت دارند. مدارس در همه جا باید حضور همه کودکان را در محیط آموزشی ترویج کنند. به طور معمول، کودکانی که در حال رشد هستند باید بتوانند با کودکان دارای اختلال یا معلولیت هم ارتباط برقرار کنند و بالعکس. شخصا دوست ندارم اوتیسم را به عنوان یک اختلال یا معلولیت ببینم، در عوض فکر می کنم این افراد فقط در توانایی های ذهنی و ارتباطات اجتماعی متفاوت هستند.

اصطلاح “تنوع عصبی” که به طور گسترده ای امروزه در جامعه مورد استفاده قرار می گیرد و در حال شیوع است، به طور خلاصه، به این معنی است که افراد مبتلا به اوتیسم صرفا اگر دارای توانایی های فکری متفاوت باشند، معلول یا دارای اختلال نیستند. مردم هر چه بیشتر در مورد این تفاوت ها یاد بگیرند تعامل بهتری با این افراد خواهند داشت. جدا شدن از کسی فقط به این دلیل که متفاوت است، درست نیست. 

زمان آن فرا رسیده که قضاوت کردن کسانی را که در اطرافمان هستند ولی متفاوتند، متوقف کنیم و پذیرش همه تفاوتهای بین خودمان را شروع کنیم. شما هرگز نمی دانید که ذهن زیبای هر کسی چه چیزهایی را می تواند به این جهان هدیه کند، زمان پیدا کردن این هدیه ها فرا رسیده است. همه ما باید با هم متحد شویم و تفاوت های یکدیگر را درک کنیم. وقت آن رسیده است که ایراد گرفتن از دیگران را کنار بگذاریم و هر کسی را آنگونه که هست بپذیریم.